دلـَـم کـِـه می گـیــرد کــودَکـــ می شـَـوم ،
کفش هــایم تــابــه تــا می شـَـود ؛
دستانی میخواهم که آرامم کنند ؛
مـهــربـانـی کـِـه بــه فـِـکــر دلـتَـنـگـی هــایـَـم بــاشَـد . . .
بهانه گیر میشوم ؛
نـِـق می زنـم که این را می خــواهــم ، کــه آن را نمی خــواهـم . . .
ولــی هیـــچـکـس نمی دانـَـد کــه
بــه جــز تــو هیــچ نمیخواهم
کفش هــایم تــابــه تــا می شـَـود ؛
دستانی میخواهم که آرامم کنند ؛
مـهــربـانـی کـِـه بــه فـِـکــر دلـتَـنـگـی هــایـَـم بــاشَـد . . .
بهانه گیر میشوم ؛
نـِـق می زنـم که این را می خــواهــم ، کــه آن را نمی خــواهـم . . .
ولــی هیـــچـکـس نمی دانـَـد کــه
بــه جــز تــو هیــچ نمیخواهم
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : دو شنبه 5 آبان 1393
ا 15:51 نويسنده : سیدعلیرضاسیدترابی ا